یاد بگذشت به دل ماند و دریغ

نیست یاری که مرا یاد کند

دیده ام خیره به ره ماند و نداد

نامه ای تا دل من شاد کند

خود ندانم چه خطایی کرده

که زمن رشته ی الفت بگسست

در دلش جایی اگر بود مرا

پس چرا دیده ز دیدارم بست

               تو رو به اندازه اون دوست نداشته باشه !

گاهي آرزو مي کنم... کاش هرگز نمي ديدمت تا امروز غم نديدنت رابخورم!!!

کاش لبخندهايت آنقدر زيبا نبودند که امروز آرزوي ديدن يک لحظه

فقط يک لحظه از لبخندهاي عاشقانه ات را داشته باشم.!

کاش چشمان معصومت به چشمانم خيره نمي شد تا امروز

چشمان من به ياد آن لحظه بهانه گيرند و اشک ريزند!

کاش حرف هاي دلم را بهت نگفته بودم تا امروز باخود نگويم

دوستت دارم...

محتاج قصه نیست گرت قصد خون ماست

چون رخت ازآن توست به یغما چه حاجت است

جان جهان نماست ضمیر منیر دوست

اظهار احتیاج خود آنجا چه حاجت است